Morwa biała to jeden z gatunków drzew liściastych, które mają korzystny wpływ na wiele chorób oraz dolegliwości. Stosując Morus alba pokonamy infekcje gardła, choroby układu krążenia czy układu nerwowego. Rekomenduje się stosowanie morwy białej u cukrzyków. Poznajmy bliżej jej zastosowanie w medycynie.
Morwa biała to kopalnia pozytywnych właściwości. Ma ona właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze oraz przeciwwirusowe. Zwalcza także bakterie z rodzaju Streptococcus, Staphylococcus, Bacillus i Escherichia.
Morus alba przyczynia się do usuwania wolnych rodników z organizmu. Dzięki temu może spowalniać procesy starzenia oraz zapobiegać nowotworom. Jest doskonałym środkiem napotnym oraz stosuje się ją przy dolegliwościach związanych z gardłem.
Badania naukowe pokazują, że morwa biała ma korzystny wpływ na takie choroby cywilizacyjne jak cukrzyca, choroby układu krążenia oraz układu nerwowego[1]. Posiada flawonoidy oraz antocyjany, które obniżają cholesterol. Morus alba może pomóc w walce z otyłością. Zawarte w niej związki wpływają korzystnie na redukcję tkanki tłuszczowej oraz akumulację tłuszczu. Ta cudowna roślina wspiera także układ krwionośny, a jej stosowanie hamuje negatywne skutki choroby Alzheimera. Stosuje się ją także w leczeniu alergii.
Czy wiesz, że morwa biała produkuje sok mleczny, a jej uprawa upowszechniła się dzięki hodowli jedwabnika morwowego, który żywi się jej liśćmi. Ta roślina od wieków jest wykorzystywana w medycynie ludowej jako środek przeczyszczający. Rekomenduje się ją kobietom karmiącym, za sprawą dobroczynnym właściwościom pobudzającym laktację.
Morwa chroni komórki wątroby przed uszkodzeniem. Dzięki tyrozynazom zapobiega tworzeniu się ciemnych plam na skórze. Regularnie jej spożywanie może zahamować proces starzenia się. Chroni przed rozwojem nowotworów – czerniaka oraz białaczki. Można kupować suplementy diety na bazie morwy białej do codziennego stosowania – trudniej jest spotkać konfitury ją zawierające.
[1] Magdalena Jeszka, Joanna Kobus-Cisowska, Ewa Flaczyk, Liście morwy jako źródło naturalnych substancji biologicznie aktywnych, s.175-179.
