Stres u kobiet może być spowodowany m.in. problemami rodzinnymi oraz kłopotami w życiu zawodowym. Stres to groźny wróg nie tylko mężczyzn, który może prowadzić do dolegliwości przewodu pokarmowego czy też zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Czasem dopada nas w najmniej oczekiwanym momencie, a jego najpoważniejszą konsekwencją jest depresja – choroba, która według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest najczęściej spotykanym zaburzeniem psychicznym.
Na rozwój jakich dolegliwości wpływa stres?
Stres u kobiet przyczynia się do zespołu napięcia przedmiesiączkowego, prowadzi do zespołu przewlekłego bólu miednicy, dolegliwości przewodu pokarmowego. Na skutek stresu kobiety odczuwają także objawy neurologiczne np. szumy w uszach, zaburzenia widzenia czy bóle brzucha. Sytuacje stresogenne sprzyjają zespołowi przewlekłego zmęczenia. To przerażające jak bardzo stres może być wyniszczający dla naszego organizmu.
Jakie są czynniki wpływające na stres u kobiet?
Przyczyną stresu u kobiet najczęściej są problemy małżeńskie oraz rodzinne czy trudne wydarzenia życiowe. Stresogenna jest także zła sytuacja w pracy, która często odbija się na życiu prywatnym. Co ciekawe, jeśli kobiety pracują poniżej swoich kwalifikacji, mimo, iż przekłada się to na większe zarobki, wywołuje duży dyskomfort psychiczny. Jeśli kobieta się stresuje – jest to często również przyczyną problemów w życiu seksualnym. Doskonale obrazuje to raport „Seksualność Polaków 2017”, w którym 31% kobiet podaje właśnie stres jako przyczynę braku uprawiania seksu.
Czynniki wywołujące stres, są punktem zapalnym depresji, która według WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) jest najczęściej spotykanym zaburzeniem psychicznym. Dwukrotnie częściej na depresję chorują właśnie kobiety. Jeśli dopadnie nas depresja możemy liczyć się z takimi objawami jak: zaburzenia koncentracji, zaburzenia snu, spadek libido oraz gorsze samopoczucie.
Kiedy powinnyśmy poddać się badaniom w kierunku depresji? Sygnałem do konsultacji z lekarzem psychiatrą jest trwająca ponad miesiąc bezsenność, przewlekłe choroby somatyczne (np. cukrzyca, choroba niedokrwienna serca i stany przed- czy pozawałowe, niedoczynność i nadczynność tarczycy), choroby neurologiczne (w tym udar mózgu), niewyjaśnione objawy somatyczne, częste wizyty u lekarza nieprzynoszące diagnozy lub poprawy samopoczucia pacjenta, okres poporodowy, nadużywanie i uzależnienie od substancji psychoaktywnych, ciężkie stresujące wydarzenia życiowe[1].
Często depresji towarzyszą myśli samobójcze, które mogą występować jednorazowo pojedyncze lub bardziej zintensyfikowane, co już jest bardzo groźne i bywa powodem hospitalizacji psychiatrycznej. W pierwszym przypadku leczenie zamknięte nie jest konieczne, lekarz psychiatra stawia diagnozę i proponuje stosowne leczenie lub terapię, której ważnym ogniwem jest wsparcie najbliższych osób.
[1] (https://psychiatria.mp.pl/choroby/69882,depresja. Dostęp. 12.12. godz. 15:00).
